Kurgulanmış bir şiirim.

Herkes mutlu sanır,bana bakınca,
Bilmezler ki gönül,yaslar içinde.
Kederler kor olup,yürek yakınca,
Akşam acılarım,başlar içimde.


Dert ortağım olur,gece sokaklar,
Issız gölgelerde,kederim saklar,
Yürek yangınıma,şahit sokaklar,
Onulmaz dertleri,saklar içinde.


Her köşe başında,nöbette gamlar,
Tutsaktır mutluluk,çoğu zamanlar,
Sabrı sınar hayat,acıyla zorlar,
Birikir,çoğalır yas’lar içimde.


Boş ıssız sokaklar,geceme mekan,
Kötü talih tutmuş,bırakmaz yakam,
Tüm çileler sanki,olmuş nafakam,
Gecelerim kötü,düşler içinde.


Ömrümü zorladın,kader sen benim,
Hiç yalnız koymadı,gam ve kederim,
Derdimin sırdaşı,sokaklar benim,
Hiç bahar görmedim,kışlar içimde.


Ruhumdaki yangın,bilmem söner mi ?
Bu feleğin çarkı,bana döner mi ?
Hüzünlerim bir gün,kahrı yener mi ?
Gözlerim hep dolu,yaşlar içinde.


Hak’tan gelenlere,sual edilmez,
İçimin ateşi,hep yanar sönmez,
Bilirim gidenler,bir daha dönmez,
Onların özlemi,işler içimde.


Tuğal KÖSEMEN
01.Şubat.2022