DOĞA
matemin koşar adım hücumlarından,
acının ardı arkası kesilmeyen akınlarından, bozguna uğramış bu kalp. toprak kokusu sinişmiş ellerime, gecenin karanlığına saplanmış gözlerim. hayalimde el değmemiş, uçsuz bucaksız bir doğa. sarmaşıklardan girilmiyor yemyeşil ormana, çağıl çağıl gürüldüyor sular, okşuyor saçlarımı rüzgarlar, güneşin hüzmeleri kimseyi ayırt etmiyor. ruhumun derinliklerinde hıçkıran bir çocuk, eli boş, gönlü boş bu çıkmaz dar sokakların. serpiştirdim her yana, sevgiden yana elde avuç ta ne varsa. gün gelir duygular da susarsa. |