ARSIZ GÖNÜLArsız gönül sınır mınır bilmiyor El bağında güller deren ben oldum Ayak çukurda onu da görmüyor Ölmeden toprağa giren ben oldum Tövbe eder tövbesini unutur Çiçek açar meyvesini unutur Boş hayallerle kendini avutur Dağ başında serap gören ben oldum Her sızıyı yüreğimde taşırım İyileşmez yara durmam kaşırım Hep kendi kendimle ısmarlaşırım Yollarıma diken seren ben oldum Bir bakarsın sinek gibi güçsüzüm Sana karşı arsız kadar yüzsüzüm Dost meclisinde dinlenirken sözüm Haram sohbetlere giren ben oldum Koca yıl geçti çileyi duysana Emir haktan bu çağrıya uysana Kimsesiz başıma bir taş koysana Kuş tüyü yastıklar veren ben oldum U.Ü. |