ATAM DEDEM TÜRK BENİM
DOĞU TÜRKİSTAN KAN AĞLIYOR
ATAM DEDEM TÜRK BENİM Kızıl Çinli hunharca katlederken canımı Gördüğüm işkenceler donduruyor kanımı Almak isterlar benden dinimi imanımı Dert pişer kazanımda yeter karnım tok benim Zulüm yağıyor gökten hiç mi kimsem yok benim? Hangisini diyeyim çektiğim acıların Dipçik izi sırtında gençlerin kocaların Irzına geçilirken körpecik bacıların Hakk katında başım dik, alnım yüzüm ak benim Zulüm yağıyor gökten hiç mi kimsem yok benim? Çoluk çocuk demeden herkesi topa tutar Pervasız Çin uzanıp namusuma el atar Gök bayrağım matemli ağlayarak yas tutar Yüz yıllara dayanan kanı temiz ırk benim Zulüm yağıyor gökten hiç mi kimsem yok benim? Hani kardeştik sizle, bizdik ata yurdunuz Vurulurken sırtımdan neden sessiz durdunuz Dilsiz şeytan mıydınız, hiç mi yoktu merdiniz Uygurlu bir Türk’üm ben atam dedem Türk benim Zulum yağıyor gökten hiç mi kimsem yok benim.? İnsanlık can çekişir, yürekler nasırlaşmış Vicdanın soyu bitip adeta kısırlaşmış Sağlam iman kumaşı nezelip kusurlaşmış Yaralı gönüllerin vicdanına yük benim Zulüm yağıyor gökten hiç mi kimsem yok benim? İşkencenin böylesi görülmemiş cihanda Hangimiz kalıcıyız köhneleşmiş bu handa Elbet güneş doğacak kader denen nihanda Hakk’dan muştu bekleyen bu zavallı şark benim Zulüm yağıyor gökten, hiç mi kimsem yok benim? Minareler ezansız, inliiyor gök ile yer Münafıkla bir olup seyreder hayrul beşer Mahsunlaşır dualar bulutlardan yaş düşer Etlerimi kesseniz vallah özüm berk benim Zulüm yağıyor gökten, hiç mi kimsem yok benim? Bu devran böyle sürmez kara günler bitecek Söndürülen ocaklar elbet yine tütecek Barbar Çin’in yaptığı değil yenip yutacak Yarın Allah katında şikayetim çok benim Zulüm yağıyor gökten hiç mi kimsem yok benim.? Nurgül’üm bî çareyim, bir şey gelmez elimden Dualar eksik olmaz gece gündüz dilimden İnsanlık utanmaz mı böyle kara zulümden Saplanır ciğerime ucu şimşir ok benim Zulüm yağıyor gökten , hiç mi kimsem yok benim? Nurgül KAYNAR YÜCE / K. MARAŞ |
Maalesef Türk dünyasında olanlar dünyaya tapmışlar, hepsi çıkar peşinde.
İnsanlarımız kendi vatanlarında Çin zulmü görüyorsa Çin'dekine kimin eli uzanır?
Atatürk Kurtuluş Savaşından çıktıktan sonra o yokluk içinde ülkeyi demiryolu
ağıyla örüyor, fabrikalar yapıyor. Uçak fabrikası kuruyor, Avrupa'ya uçak satıyor.
O devirde Çine bedava ilaç veriyor. Aynı anlayışla, o dünya görüşüyle, o dürüstlükle devam edilseydi acaba dünyadaki ırkımız hakkında hiç kimse acı bir söz dahi edebilir miydi?
Bugün ki şu halimize bir bakın, dünya sıralamasında her alanda nerelere düştük?
Kendi ülkemizdeki rezillik yetmemiş, dünyada da rezillikler yapılıp ülkemiz gri listeye alındı. Utanan yok ne diyelim.
Sizi tebrik ediyorum. Selam ve saygılarımla.