O’nu övmeye ve bilhakkın anlatmaya mecalimizin yetmediği, her konudaki en üstün meziyetleri uhdesinde bulunduran.. Allah’ın Habibi, Kul’u ve Rasûlü, kurumuş çöllerin suyu, “kurumuş et yiyen bir kadının oğlu, iki cihanın güneşi, açlıktan karnına taş bağlayan, doğduğu anda bile, “ümmeti, ümmeti!..” diye sayıklayan, gözlerin nur’u ve gönüllerin süruru, tüm dertlerin ilacı, gönüllerin baştacı...
Hz. Muhammed Mustafa (s.a.v.)

İLÂHİ...

Y A, R E S Û L Ü L L A H !.. (s.a.v.)

ŞİİR NO: 110 ** 19-12-2008

İSMİ, AHMET; GÖKLERDE,
EN SEVGİLİDİR, RABB’E;
ÖNDEN GİDER, SEFERE,
ATEŞE(!), OLUR PERDE;
O; ŞİFADIR, HER DERDE,
ŞEFAAT, NASİP EYLE...

ZAMAN, "GÜL’ÜN ZAMANI!.."
ÜMMETİ’NİN, ÇOBANI;
DARDAKİNİN EMAN’I,
O, ŞEFAAT MAKAMI;
RABB’İMİZİN FERMANI,
İSMİNİ, ZİKİR EYLE...

SON NEFES DE MEZARDA,
HESAP GÜNÜ MİZAN’DA;
TERAZİNİN BAŞINDA ,
CEHENNEM KAPISINDA;
EN SIKINTILI ANDA,
SEN, BİZE İMDAD EYLE…

AHİRET’İN YURDUNDA,
RAHMANIN HUZURUNDA;
O, MÜBAREK NURUNLA,
ÜMMETİNİN UĞRUNDA;
KEVSER HAVZU BAŞINDA,
BULUŞMAK, NASİP EYLE... (amin)

26-09-2007 SAAT:23:35 Konak-İZMİR.
Mürsel Münevveroğlu ([email protected])