Insanlığı Arıyorum
Sabahleyin seher vakti, gidiyorum şehre doğru
Düşünceler içindeyim,kaldırımda yürüyorum. Parke taşlar enğebeli ,kimi eğri kimi doğru Seherin ilk ışığında ,önümü zor görüyorum. Sokaklarda kimseler yok , kimsesizler sahipsizler Duyulmuyor çığlıkları ,ya sağırız ya dilsizler. Senelerdir kayıtsızız, kimsesizler sahipsizler İnsanlığı kaybetmişiz, insanlığı arıyorum. |