BÖCEKLER ISLIK ÇALMADAN
pencerene konar kuşlar
aklını kurcalar uçuşlar daha ne kadar dayanacaksın önünde dururken bunca yokuşlar olaylarla baş etmek senin işin senin kişiliğin ama artık bitap düştün birileri maval anlatsa da sana sen doğru bildiğinden ödün verme aldırma gül geç belli ki içten içe kaynıyor bir yürek seninle kaptı kaçtı oynuyor sen ne dersin başkaları ne söyler karıncalar henüz uyanmadan böcekler ıslık çalmadan sen güne hazırsın güneşin doğduğu yere sen kendi kimliğini ekle ama verdiğin emekle ama sevmeyi aziz bilmekle bir ömür ki ! çoğu ağlamakla geçiyor azı gülmekle sen mazlumun halini gör uzat elini tut büyük bir zevkle |