Ey Deli Gönül
Kaldı uzaklarda sıra dağlarım
Sararıpda soldu yeşil bağlarım Gurbetin koynunda sessiz ağlarım Daha ne istersin ey deli gönül Sıla hasretini çektim yoruldum Coşkun sulucaktım aktım duruldum Düştüm bir sevdaya yandım kül oldum Daha ne yoklarsın ey deli gönül Kömür kara gözler yaş ile doldu Erenlerde açan sümbüller soldu Çok hayaller kurdum yerle bir oldu Daha ne saklarsın ey deli gönül Candan sevdiklerim bir bir göçtüler Ecel şerbetini içip geçtiler Yüreğimde derin yara açtılar Daha ne eklersin ey deli gönül Bu alemde herkes bir garip yolcu Yaşamın sonunda buruk bir acı Bulunmuyor ey dost ölüm ilacı Daha ne beklersin ey deli gönül Mehmet Dağal ömür bir gün bitecek Köşklerde sarayda baykuş ötecek Herkes ne ektiyse onu biçecek Daha ne aklarsın ey deli gönül Mehmet Dağal / Pamukkale / Denizli... |
Emeğine yüreğine sağlık
_______________________________Selamlar