Yenilmiş Adam
YENİLMİŞ ADAM
Bir köşe başında, karşılaştığın an Yağmur suları gibi, aksa da zaman Tükenmiştir günleri, gidecek heran O benim o, kadere yenilmiş adam Gezer köşe bucak, nedenini sorma Selamını ver de merhabaya durma Saç sakala karışmış, bıyığı burma O benim o, kadere yenilmiş adam Yılları tüketmiş, bir zalimden çeker Ayaküstü konuşup, boynunu büker Anlatınca derdini, göz yaşı döker O benim o, kadere yenilmiş adam Kadere boyun eğmiş, kendi çaresiz Ayağında terlik var, başı beresiz Yıllar yılı ezilmiş, derler kadersiz O benim o, kadere yenilmiş adam (0659) Ocak 2004 Şair Midayet Kara |
Kutlarım.
Saygı ve selamlar