Kayıp Kanat
Dil döktüm o sabah
Martı sesinin bıraktığı gizemli bir vapurda Kalbi kalbime değen huzur dolu bakışlara Güzel şeylerden bahsettik Sanki, çok anımız olmuşçasına muhabbet ettik Vapur kalabalıklaştıkça biz yalnızlaşıyor gibiydik Gürültünün içindeki en güzel sessizlikti bizimkisi Sanki yalnızca onunmuşum hissiyle İşte o an her şey anlam bulmuştu. Ve gözlerim o andan sonra asıl geceyi görmüştü Kayıp birer kanat ve uçan iki martı Sonu olmayan bir film Onu gördüğüm, onu gördüğümü sandığım saniyelerde Belki de yalnızca hayalini kurduğum gölgesine hapsolmuştum |