Liseye başladığım ilk gün hiç kimseye güvenmek istemiyordum ta ki o içeri girene kadar birden sanki ona tutuldum bu arada okyanus diye bahsettiğim onun gözleri
onunla konuşmak içimi rahatlatırken aynı zamanda keyfimi yerine getiriyordu ama sonra bir gün sınıftan gideceğini söylemişti hiç kimsenin ağlamak istememiştim ama o bana sarılmak isteyince onun kollarında ağladım ve o zaman kendimi uzun süre sonra gerçekten güvende hissetemiştim ama o yinede gitmek zorundaydı tam artık alıştım derken tekrardan geldi onunla göz göze geldiğimizde sanki o günler dün yaşanmış gibi aklımdaydı şu an bunu yazarken bile hatırlıyorum ve yine gözlerim doluyor yinede o geldiğinde yine sınıfa onunla konuşmak bir kere daha sarılıp onun gözlerine dalmak istedim ama yapamadım çünkü daha da çok bağlanmaktan korktum ve onunla konuşmadım ama gerçekten çok istiyordum ama yinede kendime hakim olmaya çalıştım ve başardım ama keşke yanına gitseydim ve yine onunla konuşsaydım şiirde mutlu son ile bitsede aslında hikaye devam ediyor ama yinede şu an mutlu sonla bitmiyor hikaye

Okyanus misali gözleri
Korkardım bakınca boğulurdum diye
Nasıl dokunurdu içime
Kokunu duyamamak öpüp sarılamamak
Uzun uzun kalmak isterdim yanında
Bilmezdin bilemezdin ki sana tutulduğumu

Rezil hissederdim kendimi
Başkasının gözlerine baktığımda
ONUR’um üzerine
Başkasının teni tenime değmesin isterim
Gözlerinden başka kimsenin gözlerine dalmamak isterim

terastayken yağan karla
hissetim gittiğini yüreğimdeki sızının
Arkamdan belime dolan sıcaklıkla
Döndüğümde arkamı
Gördüm onu
O soğukluğun arasında
Beni ısıtan şeydi o

Artık güvendeydim
kolları arasında
Başım göğüsünde artık
O sakin kara okyanusa bakarken
Bir bana masum
Bir bana sakindi o okyanus
Bu sefer boğulmaktan korkmadan bakıyordum o gözlere

Daldım bu sefer o sakin sulara
Daldım aynı zaman da derin bir uykuya
Omuzlarının arasında