bir denizin birde yıldızların dışında kimsenin görmediği bir gece sen ve ben yani biz

kumsal kumsal olalı
ne o kadar ızdırap, ne o kadar heyacan görmedi
deniz kutsadı ellerimizi, yıldızlar kıskandı bizi
denizden tuzluydu sevgilimin gözyaşları
inci tanesiydi sıra sıra damlalar avuçlarımda
ben orada gördüm sesin ateş olduğunu
sen bana yaşattın bir saniyenin bir asır,
bir asrın bir saniye olduğunu
yaşamamıştım hayatın özünü
ilk kez varlığımı hissettim
kummları hacerül esvetti sahili kıblegahım
çünkü beni sen varettin
yanıyordum içten içten
sanki kobra zehirini akıtmıştı kanıma
titriyordum gözlerine bakarak
yüzün aynadan parlak bebekten masumdu
gülüşün ölüme çare sende yaşadım ölümsüzlüğü
bir an mutluluğu konuştuk mutluluğu paylaştık
ormanda kaybolan ceylan gibi
ilk kez sesizlikten kortum, hep konuşmanı bekledim
duygularını sağnak sağnak boşaltmanı istedim
sana acı çektirmem dedin acıları kalbine gömerek
ne kadar vefakardın, nekadar asil, ne kadar yüce
sen sevdirdin papatyaları ,artık çiçekleri koparmayacağım
ama hep seveceğim seni sevdiğim gibi
çiçekler sevildiğini bilmeli değil mi sevgilim,çiçeğim