SarılabilseydimAnnemi düşünür, ağlarım. Hayaller kurarım, başımı hiç dayamadığım omuzlarında uykuya dalarım. Dumanı şehrin üzerine iner efkarımın, ağlamamaya yemin etse de gözlerim, gözyaşları damlar sebepsizce. Kar yağar üşür, güneş değer kavrulurum. Mutlu olmayı uzaktan seyrederken cebimde küçük umutlar biriktiririm. Anlamayana az gelir, anlayana çok. keşke kalbim kırıldığında sana sımsıkı sarılabilseydim sabreden Derviş, bana da sabretmeyi öğretsene... |