Yükseliyor sonsuz özleyiş dolu mor bulutlar,
Bir yalnızlık rüzgarı geçiyorken kollarımın arasından
Ve içimi sararken bozkırın çaresiz sükutu.
Kaplıyorlar birer birer muhabbet denilen yüce arşı
Sonra selamlaya koyuldular alem-i arzı
Bir o yağmur damlaları bir de gölgemdi kimsesizliğime karşıt.
Ve sulandı çorak, kıraç hasret topraklarım
Filizlenir mi bilmem? Ektiğim vuslat tohumlarım,

Bir ırmak dökülüyor gönlümün keder denizine hasret vadisinden
Her köşe başında beni beklerken çaresizlik
Ve bir halka daha eklenirken sitem zincirine.
Denizle göğün birleştiği yerden gözlerin yükseliyor.
Sonra bir şeyler çiziyor kederli denizin bağrına nurdan
O çoşkun deniz duruluyor, bir bekleyişe koyuluyor
O bekleyiştir ki kapı eşiğinden hüznüme sızan ilk ışık
Ve açılır mı bilmem? Bu denizimde vuslat yelkenlim