Ağlar Aygece... sancılı evren... kıyıda köşede ürkek yalnızlıklar, kediler korkar, köpekler azgın... düşler çıplak. adam, kaldırıp pardösünün yakasını, delerek ıssızlığı, yürür bilinmez yolculuğuna. kadın, savurup saçlarını, içindeki bin korkuyla bekler ekmek teknesini. çocuk, meraklı gözlerle süzüp bakar duvarlardaki gölgelere, kapayamaz perdeyi, ışıklar sığınağı. bir teneke sesi, bir çığlık, gece, ürkek yalnızlık. açıktaki bin çile, gecenin kucağında. ağlar ay, dayanamaz hüzne. çekilir el ayak... adam, kadın, çocuk ve hepsi güneşi bekler saklasın diye acıyı. serap hoca |
Yürek imzanıza sağlık...
Erdemle kalın...