Şiirin dili aşktır aşk
Bir avuç kış güneşiydi
Yüreğimde sevgin çoğaltıp
Sıcak sıcak serpildiğin de
Gözlerim buharlı cama benzerdi
Seni arayıp bulamadığım zaman
Kahrolası gecelerde gözler
Işıksız kalırdı bir müttet
Sonra sen
Dağ ardında güneş olurdun
Bense hep iç ovalarıma
Doğmanı beklerdim geldiğinde
Serilirdin sere serpe
Soğuk iklimin suskusu gibi
Dil susar yürek konuşurdu
Sevdanın en güzelini
Şimdi
Diyeceklerim var sana
Dilimin dönmediği kadar
Başlamadan biten sözüm
Tenimde izlerin közü
Öfkenin kıyısında tuttuğum
çığ gibi yüreğimde büyütüğüm
suskular tutamaz dilimi
Hasretin şaha kalkan öfkesi
Tarifsiz sancılar saplandı
Fırtınalar koptu sol yanımda
Ağır bedeller ödeyerek geldik
Sevda yüreklim demem oki
Yüz yerden delinmiş
Bin kere yamalanmış
Dizelere dizilmeyen özü
Bir anlata bilsem
uzun gecenin karanlığını
Bir açsa gün yüzünü
Rüzgarın alaca tayı olsan
Okşardın daldal yapraklarımı
Lakin kimine sevda dokunur
Kimine sela okunur
Kor ateşinde yandığım
Sebil ettin bu aşkı yürekte
Yıllarca beklemekte olsa
Yaşlanmanın öteki adı sende

Salim Erben