bir ağlamak tutuşmuş,
kanatlarımdan, saçlarımın en ince telinden,
zılgıtmıydı , bağrışa çığrışa,
dövünen yaşlar,
birbirini döven,
sarıp sarmalayan,
neydi, sessiz sessiz inen,
esip gürleyen, ağlamak dedi,
bir ses, kimdi ?
içimin içinde bir kayıp yılkı,
sesi var, kendi yok,
yokluğun yokluğu, ama varlığın timsali içimde bir ses,
böylesi bir alıp, bin verdim,
geceler sabahlara el verdi,
sabahlar geceleri eceledi,
kim kimdi, gerçekle düş karışmıştı,
bir ben kayıp, neresindeydim,
olgunun, olgun düşlerin,
neresindeydim, hiç bilemedim,
belki de olmamış ham bir serçeydim,
ne zamana uçtum,
ne zamanın karşısına,
ne bu tarafındayım,
ne o tarafındayım,
ben bir bebek,
ben bir serçe,
uçmak için kanat lazım,
ne kanatlarım vardı, ne uçmak için sebebim,
ben süründüm,
düşlerimin izbe yollarında,
umut, düş hep hülyalı,
ben boğuldum bu hülyada, boğuldum gündüzün gecesinde ..,
Sibel Karagöz
#sibelkaragözşiirleri
#sibel_karagoz