Yaşamayı yaşamak ne sor! Yokluğunla sevişmek!
Silemem, bitirip bitirip başlayan, gece hüznünü,
Acılar depreşir, ettiğin talan, çıkmaz dudaktan,
Hayatın acı dolu iziyle, saklarım içteki küskünü...

Birlikte ömürü paylaşırken, bir den bire bitiyor,
Nerede saçlarının sarısı, evliliğin büyük büyüsü,
Sohbet dolu gecelerde, harika hayat yaşarken,
İlişkiye ne mühür koydu? Nasıl başladı öyküsü?...

Beklenilmedik bu durumda, yaptığına ne derim,
Hemen söndürülen mum yakmanın anlamsızlığı,
Bizi biz yapanı çıkararak, şimdi neye dönüştün,
Ayrılık yatağından kalk, görme kazanımsızlığı...

İnanması zor, gün geldi en büyük günahı işledin,
Kirlimsi kabuğundan çıkmak için, neye zorlamalı,
Umarım anıları unutarak terk etmeyi başarırsın,
Yolunu şaşırma, akıl sır ermez gidişin olmamalı...

Bıraktım alan olmadı hayal kırıklığını kapımdan,
Büzülmüş öylece kalmış, hislerle dolu can yakıyor,
Öğütür tane tane, altında çürüyor etim kemiğim,
Hiddetine baktıkça gidişin, görünmez kan akıyor...

Şimdilerde, içte üst üste bitmez, bir sürü sorular,
Atılır her şey durmuş, yalnız sen kaybolmuş tun,
Geçerli bir sürü şeyler varken elinde yine gittin,
Sana sunduğum hayatı, bir çırpıda unutmuş tun...

Bulmuşlardır, birbirini, birbirine benzeyenler,
Birliktelik için önemli olan tek bir şey basiret,
Dikenli tellerinle çevrilmiş olan şu yüreğime,
Hadi gel canımın yarası, hadi, unutmayı öğret...


Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)

15/12/2021