Galû Belâ’dan, yani ruhlarımız yaratıldığından beri; zaman denen, “TUHAF VE GARİP bir AT”ın üzerine binmiş, gördüklerinden şaşkına dönmüş bir süvari gibi, meçhûl bir menzil’e doğru, amansız bir yarışın içindeyiz... Durup dinlenmeden, bir soluk bile almadan.. aldırılmadan!..
Nereye doğru savrulduğumuz, orada ne ile karşılaşacağımız ve bizi nelerin beklediği meçhûl olan bir menzile!..

M E N Z İ L - 1

ŞİİR NO: 86 * 07-12-2008

Yaşarken, her durak kısadır sana,
Çünkü; sen, yolcususun.. Ahiretin,
Dünya denen durakta, oyalanma;
Zaman kaybı, olmasın kabahatin...

Farkı, fark et. Halifesin Allah’a,
Biraz idrak lâzım. Bu farkı, farka;
Bir de; Resûlüllah, çıkarsa arka,
Tadı çıkar.. tam o zaman, Cennet’in...

Bir günde; beş vakit, koşsan salât’a,
Secde sonu, kavuşursun felâh’a;
Sonunda varırsın; Allah’a, Hakk’a,
Bu korku ile, Şeytan’ı kahredin...
27-07-2007 SAAT:01:10 Konak-İZMİR.
Mürsel Münevveroğlu ([email protected])