İnsanın fıtratı
illaki de dönekliğe mi meyillidir
hallaç pamuğu gibi dağılıyoruz değerlerden
ağır aksak gönüller silkeleniyor derinden
ruhça sağlam bir kavmi lağveden
bu duyarsızlık kime ne faydaki
hırçın bir virüs gibi yayılıyor gençliğe
top yekûn
tüm gelecek kayıp da gidiyor ellerimizden


her zaman
medet beklediğimiz Rabbim
kuru gürültülerde kayboluyor güzellikler
inanç içinde
hayata tutunduğumuz dallarımız
sokaklarda alenen katlediliyor
ki caniliğin gaddarlığı siniyor yüreklere
çıldırıyoruz


topyekûn endişeler içinde
umutlarımızı kaptırmışız kör sislere
gönlümüz kara
içimiz çaresizliğe bir adım kala
bıkmış’ lığımız
kopuk anlarını yamıyoruz içimizde
tek hücreli mahkum gibi çökmüşüz taşlara
ufuklarda
bizi umutlandıracak bir belirti bile yok
gelecekte bizi bekler durur bir zifiri karanlık


özlemle tutunacak bir yol ve yordamımızda yok
her bir an umutsuzluğu eker de dururuz
nereden geldiği belli olmayan bir rüzgarda
savurulur da kudururuz
için için hunharca ezilmekteyiz
umutlarımız yakılı veriliyor zalimlerin ellerinde
sabilerin kanları fışkırıyor vicdanlara
bu ne olduğu belli olmayan düzen içinde
birer birer yok olmaktayız


kırık dökük umutları gizlice toplayan
bir el görüyorum bu umutsuzluk içinde
aklı domura uğratılmış bu ortamda
bir ışık düşüyor yanı başımıza
ya istiklal ya ölüm misali


bir anda da
yüzünde nurlar dolaşan bir adam beliriyor
ve Kurandan ayetler dolu kucağında
açılıyor İslam’ın hapsedildiği kafes
gök yüzünde dağılırken kapkara bulutlar
bu denli gaflet yeter
hükmüme kulak verin diyor tok bir ses…


AZAP...(Kadri Atmaca) 13.12.2021