DEDİ, GÜLDÜ
DEDİ, GÜLDÜ
Cilveli, işveli afetin biri; Fettanca bakarak “hey” dedi, güldü; Dedim “mehtap sönük kalır yanında;” “Öyle şey olur mu bey” dedi, güldü. “Süzülen bakışın beni köz etti; Yürekten damlayan, akan köz etti; Tek seni seyreden, gören göz etti;” “Yok mu başka yalan, say” dedi, güldü. Dedim: “Allah seni övmüş, yaratmış; Nurundan güzellik, muhabbet katmış; Beni de emrine bir köle yapmış;” “Bu ne sevgi böyle vay” dedi, güldü. Dedim: “evinize zorla girerim; Baban evde ise, seni isterim; Naz ederse eğer alır, giderim;” “Bu çılgın fikirden cay” dedi, güldü. “Aman kız, gel etme, öldüm meraktan; Yorgun ve susuzum, geldim uzaktan; Uzat öpeyim şu kiraz dudaktan;” “Al iyice öp de doy” dedi, güldü. Osman Bölükbaşı Dara |
Şiir odur ki okuyanı büyüler
İlhamın bitimsiz, düşüncen güzel, şiirin ŞAH ESER olsun
Şiirle kal, sevgiyle kal ve de hoşça kal