Sondaki ahval-i hali tefekkür,
Gerçeğe yakın eder,
Nice olacağımız şimdide,
Anın içindeki halimizde,
Şimdiyi ölümsüz eden,
Dünyamız mi, vuslat mı?

Dünyayı nefsi ile ölümsüz eden,
Öldürür gönlündeki cevheri.
Görmez aslolan gerçeği,
Nefs kandırır, son anda uyandırır,
Renk, ihtişam, metaa..
Hepsi toprak üstünde gözönünde,
Toprak olunca imtihan defterinde,
İşte böyle..

Vakit geçtir dönülmez nefes bitince,
Ne nefs kalır benliğinde,
Ne dünya kalır yanında,
İmtihan ya hani, nefes bitti,
Hepsi gitti, kalan bizi vuslata taşır,
Halimiz, defterimiz orda açılır.

Nefes cana dayanınca gönül haykırmak ister,
Aç ise ses gelmez, Hakk diye inlemez,
Ahh etsen ne kâr, gitmiş bitmiştir ahuzar
Zaman geriye gelmez.

Ağlayan gönlünü duyar kıvranırsın,
Dünya sırtını döner, nefs ise halini seyreder,
İki kelam etmek için gönlüne ulaşmaya çalışırsın,,
Konuşur mu gönlümüz soyletirmi dilimize?
Ahh mutlu sona erdirir mi?
Vuslatta huzura erdirir mi?
Hâk ile bir iken, Hakk dilini söyletir mi?
Hakk derken yanar, yanarken aşka konar mi gönül?

Dünya konuşsa ne ki sen sırra ermeyince,
Gönlün susmuş, sustukça yok olmuş,
Varettigin herşey yoluna taş olmuş,
Biriktirdiğimiz taşlar üstümüze toprak,
Ahhh ne zor,,

Tevhid bilincini bilmeyince,
Bildiklerin hiç olur,
Toprak üstünde ot gibi bekler olur,
Gelmez bir adım öteye, kalır toprak üstünde..

Aç olan benliğimizi doyurdugumuz kadar,
Duyarmıyiz gönlümüzün sesini,
Kulak kabarttigimiz fani kadar,
Duysak alçalsak biraz,
Eritsek benliğimizi tevhid nuruyla,
Hakk katında yükselmek için.
Erissek gönlümüzün muhabbetine,
Sustursak dünyayı, duysak gönül sesimizi,
Haykırsak,bizden istediği gercekleri,
Hakk ile Bir, Hakk diyerek ,
Açsak gönül defterimizi,
Dost ile Bir teveccüh edip,
Kalp ile geleni ,gönle söyleyeni,
Duysak, anlasak yaşasak...
Gönlümüzü ölümsüz kılsak,
Onun istediği ile doysak
İlahi Rıza ile yaşayarak,
Vuslata aşk ile erenlerle bir olsak..