Büyükşehirlerde ki bütün köylerin mahallelere dönüştürülmesinin yanlışlığını vurgulamak amacıyla 2017 yılında yazdığım bir şiir

Korkuteli Karabayır, işte o yayla bizim Köyümüz.
Biz yörüğüz dayanır taaa Oğuz Boyuna Soyumuz.
Kan davası, kin gütmeyiz biz. Mülayimdir huyumuz.
Olmadı mahalle hayır. Bizim Köyümüzdür Karabayır.

İlkbaharda yeşil, Gün Dönümü kara, bayırdaki kekikler
Köyümüz adını bundan almış, böyle söyledi büyükler
Kekik dipleri sığınaktır, yuva yapar tavşanlar keklikler
Oldu mu mahalle hayır, köyümüzdür bizim Karabayır.

Köyümün tarlalarında arpa, buğday, yulaf ile nohut
Gölgesi serin mi serin, çoktur bizim derelerde söğüt
Yolumuza ışıktır, büyüklerin verdiği nasihat ve öğüt
Oldu mu mahalle hayır. Bizim köyümüzdür Karabayır.

Her tarafta kuşburnu, ağacı arsız dikenli bir ilime.
Küçük çiçekleri güle benzer, dikenleri batar elime.
Büyükler sükut altın derdi, öz konuş, dikkat et diline
Oldu mu mahalle hayır, bizim köyümüzdür Karabayır.

Bayramlarda kimisi tatile gider, kimi ziyaret eder köyü
Kurbanlar kesilir Kurbanda fakir fukaraya dağıtılır payı
Yeni bayramlıklar giyilir, ziyaret edilir amca, hala, dayı
Oldu mu Mahalle hayır, bizim köyümüzdür Karabayır.

Sulama göletimiz oldu, suyu kuru derelerden geldi!
Yapılamadı sulama, zararı yok, göl manzaramız oldu
Tarihi tahta köprü, eski Elmalı yolu gölet altında kaldı
Oldu mu mahalle hayır, bizim köyümüzdür Karabayır.

Kuraklık devam etti, Kara Pınarın suyu gitti, adı kaldı.
Tarlaları, meraları arsa yaptık, hayvancılık yok oldu.
Ranta kurban gittik, deste deste para aklı baştan aldı.
Oldu mu mahalle hayır, bizim köyümüzdür Karabayır.

Son yıllarda köyde lüks villalar, konaklar çoğaldı.
Köy halkımız geçmiste daha samimi ve doğaldı.
Birlik beraberlik azaldı, herkes bir tarafa dağıldı.
Mahalle mi hayır, bizim köyümüzdür Karabayır.

Geçmişimizi unutarak, özümüzden kopar olduk
Boşluktan birbirimizi çekiştirir gıybet yapar olduk.
Nefsimize yenik düştük, paraya pula tapar olduk.
Mahalle mi? hayır, bizim köyümüzdür Karabayır.