Karşılaşmak isterdim bir gün seninle,
Kargaşa için de yoğun kalabalıkta,
Fark edilir güzellikte olduğunu bana,
Bir kez daha ispatlamaktan bık masan….

Bir restoran da yemeğin üstüne tatlı,
Tam söylerken karşındayım öylece,
Şaşkınlıkla gözlerime bakıp ta bir den:
“İstanbul’da ne işin var, neden?” dercesine…

Bu gün Cuma, sensiz günler den biri,
Matem tutar ellerim, elini tutamamaktan,
Gökyüzün den melekler iner yalnızlığıma,
Gizliyorum yokluğunun verdiği acıyı…

Sensizlik buya, senle olamamak-bulamamak,
Kollarım narin belin den tutamadığına yanar,
Şaka yapmamı da özlemişsindir belki de?
Saklama, sen de gönlünü öylece bırakıp gittin…

Eski Rum evlerinin arasın dan geçtiğimiz,
İstanbul sokakları dar ve soğuk ama gizemli,
Her yeri tarih, ve hep geçmişten bir şey var,
Sen de öyle gizemli idin ve eskimez iz bıraktın…

Bebek sahilinin popülerliğinde sen-ben kalmış,
Yitirilmişliği taşıyacak üzerinde, ah bir bil sen,
Ayrılmasaydık Nazlı’m, bak sokaklar ağlıyor,
Belki de şu İstanbul’un hüznü de bundan,

Seninleyken aşk kokardı havası oraların,
Tadı yok-anlamı yok, olmadığın, yer dar,
Allah tüm güzelliği, yalnız sana mı vermiş,
İstanbul kadar, boğaz kadar, bebek kadar…


Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)

26.11.2011