BİTSİN ARTIK ACILARIM
hani otururduk ya yana ben sana bakar dalardım gözlerine kendimi bulurdum hayal aleminde mutluluktan uçardım o an güller açardı her yanımızda sevdanla yanar tutuşurdum içimde yanardı sevdanın ateşi saatler dururdu o an seni seyretmekten usanmazdım hiç bir zaman tutardım ellerini hiç bırakmayacak gibi sen sen olurdun her şeyim
gözlerin bakınca gözlerime dünyam aydınlanırdı gecem gündüz olurdu senle başlardım hayata yeniden
bak şimdi yoksun ya yanımda her yer kış oldu yağmurlar yağıyor üstüme ıslanıyorum kemiklerime kadar sanki rüzgarda sallanan yaprak gibiyim dalından kopacak sararıp soluyorum her gün biraz daha küsüyorum hayata bir meyhane köşesinde içiyorum gece gündüz meyhaneci de acıyor halime yok demiyor veriyor peşi peşine sıralayıp kadehleri sensiz olmak zor zor be alışmışım senin sesini duymaya gözlerim ağırlaşıyor sızıp kalacağım istemesem de meyhaneci de kapatıyor kepenkleri bu gece buralıyım yine desem de kalk git diyor vakit geldi sensizliğe sürgün ediyor beni dönüyorum evime sensiz cezaevi gibi dört duvar arasına bak başladı yine sancılar sabahı sabah ederim yine yarım kalmış rakıyı yudumluyorum alıyorum duvarda asılı bağlamamı dertli dertli şarkıları çalıyorum yine gözlerimden dökülürken yaş yokluğunda bana arkadaş teline vurdukça oda ben gibi inliyor seni söylüyoruz birlikte adın düşmeden dilimden gel artık gel de kurtar beni bu yalan dünyada bu kadar ceza yetmez mi bana mutluluk haram olmasın dünyam senle dolsun gel artık gel şenlensin deli yüreğim bitsin artık acılarım.