Dedim anlat hele halin nicedir?
“İç güveyisinden hallice” dedi.
Dedim ol makamın hayli yücedir,
“Ağzımın tadı da ballıca” dedi.

Dedim bu şöhreti nereden buldun?
Sende benim gibi bir garip kuldun,
Hısızlık mı yaptın, adam mı yoldun?
“Mahiyetim biraz ellice” dedi.

Dedim dün başkaydın, bugün başkasın,
Açılmış gözlerin silinmiş pasın,
Zümrütten tabağın altından tasın,
“Yaşadığım mekân güllüce” dedi.

Dedim her konuyu iyi bilendin,
Ağlayan gözlerden yaşlar silendin,
Mazlumun derdiyle dertlenen sendin,
“Artık eşim dostum çulluca” dedi.

Dedim haram yemek, çalmak günahtı,
Senin olmayanı almak günahtı,
Haksızın yanında kalmak günahtı,
“O eski defterler küllüce” dedi.

Dedim doğrulara yanlış demezdin,
Söylediğin lafı tekrar yemezdin,
Haksızı savundun haklıyı ezdin,
“Destekleyen dayım kolluca” dedi.

Dedim okumanda yazmanda güzel,
Her gün diyar diyar gezmende güzel,
Gölgenle dövüşüp kızmanda güzel,
“Akıl danelerim dillice” dedi.

Dedim söylem başka icraat başka,
Kapattın gözünü çıkınca köşke.
Olan bitenleri faş etsen keşke,
“Dışarıdan görünmez tüllüce” dedi.

Dedim ok çıkacak gerildi yayım,
Kurudu kaynağım akmıyor suyum,
Sessiz feryadımı duy artık bayım,
“Benim su kaynağım göllüce” dedi.

Dedim gerçek yüzün meydana çıktı,
O boş ihtirasın ocaklar yıktı,
Mahir canından da sendende bıktı
“Aşikâr olduğu bellice” dedi.

Mahir Başpınar / 24.11.2021