BENİM KÜÇÜKLÜĞÜM

Küçüklüğüm hiç iyi geçmedi.
Komşunun çocukları top oynarken,bisiklet Sürerken,uzaktan araba sürerken kumanda ile bende uzaktan bakar boyun büker kalırdım
üzülürcesine.
Sonra annem beni çagırdı eve yemek yedik.
Akşam oldu balkondan bakardım akşam olunca dışarı çıkmak yasaktı
2 yıl geçti aradan ve okula gittim yazıldım eve geldik babamla bana çanta ve beslenbe çantası almış çok sevinmiştim ve yarın 1 A sınıfına gittim ablamla dışarı hiç çıkmadıgım için sınıfta yabancılık çekiyordum utanıyor ve çekiniyorum derslere katılamıyordum.
Ve sonra eksiklerimiz var dedi ögretmenim resim defteri uclu kalem sulu boya müzik dersi için resim defteri babama söyledim ama alamam oglum diyordu param yok diyordu ve sonra yarın derste ögretmen uclu kalemlerimizi çıkaralım dedi ve ben hariç herkez almıştı ögretmenin istediklerini herkez bana birşeyleri vermeye başladıögretmen arkadaşınıza yardım edin dedi kimi resim defterinden 1 sayfa kimi müzik defterinden 1 sayfa yırttı verdi çok zoruma gitmişti budurum 2 yıl geçti babam kalp hastası olunca benim çalışmam gerekiyordu okula gitmeyi bıraktım işe başladım her sabah işe gitmek için evden çıkarken çocukların okula gittigini görünce üzülmüştüm çok üzülmüştüm ama yapacak birşey yoktu gün geçtikçe babam eriyordu hastalıktan kurtulamıyordu ben çok üzülüyordum elimdende birşey gelmiyordu.
Sonra babam ölmüştü bir sabah uyanınca annem hissetmişti bir acı çıglıkla beni uyandırdı ve ben çok korkmuştum koşarak odaya gidince annemin hıçkırarak agladıgını gördüm öylece donmuş kalmıştım sanki konuşmayı unutmuştum 1 hafta sürmüştü suskunlugum sonra kendimi toparladım diye annemi kandırdım odaya gizli gizli gider aglarken aynaya bakarak bir gün kendimle konuşup kendimi kandırmaya başladım.
toparlandım haytıma yavaş yavaş yol alırken dahada olgun davranmaya başlamıştım ailemi koruyup çalışıp onlara bakmak için adamıştım kendimi babamı bazen özlemiyor degilim oturdugu yer yattıgı yer gülümsemesi hala aklımda demekki oyuncaktanda daha kıymetli şeyler varmış ben hayata öyle inanmaya başladım


ŞAİR’İN MÜREKEBİNDEN