Sen hiç üşümedin ki
Bir elinle diğerini ısıtarak
yorgana sıkıca sarılarak
iki damla gözyaşıyla anımsayarak
sen hiç üzülmedin ki
bensiz geçen zamanlarda nefessiz kalıp
sen hiç ağlamadın ki
sen hiç özlemedin ki
sızlamadı burnunun direkleri bir gece yarısı
sen hiç gelmedin ki
heran her saniye nasıl özlendiğini bilmeden
nasıl sevildiğini bilmeden
nefesim olduğunu görmeden
sen hiç anlamadın ki
sensizliğin acısını
ahhhh sen hiç bilmedin ki
hiç aramadın ki
sesine mi hasret bu yürek demeden
belki de hiç sevmedin
sevsen gelirdin
sevsen arardın
sevsen koşardın bana
belki de hiç , bir hiç tim
belkide bir rüzgar..
talan olmuş yüreğimden geriye kalan ne var
bir yudum gözlerin bir yudum dudakların
hasretinle daha da harlanan bir kalp
umutsuzluğu kendine yediremeyen
bir o kadar da ümit etmekten yorgun bir beden
beni ben yapan ne var senden öte
içime ilmek ilmek işleyen sevdandan gayrı
ne var istediğim gözlerinden başka
zormu açsan bana kollarını şu kara kışta
belkide , belkide ...