ALIŞTIM
Ne mektubun ne bir resmin ne cismin
Olmadan da yaşamaya çalıştım. Kederimin tek sebebiydi ismin Efkârımın çokluğuna alıştım. Can uğruna adanmaya meyilmiş Gururum her inadına eğilmiş Doya doya sevmek nasip değilmiş Böyle gönül tokluğuna alıştım. Her hatıra sinemde bir ok oldu Umutlarım birer birer yok oldu Beyazlarım günden güne çok oldu Saçlarımın aklığına alıştım. Görülmezken bir gün bile güldüğüm, Çok gün oldu hicrânımdan öldüğüm. Belki de yok hiç aklına geldiğim, Sen kazandın yokluğuna alıştım. Hasan Hüseyin Yılmaz |