Anlamsız SeslenişHissedilmez aşkın çaresizliği Ne de doğan güneşi. Tutulmaz ellerinden kaçan Sevilenler,gülüşler... Yankılanır belki sessizlikte Batan güneşin hıckırıkları Duyulmaz olur, belki de Görülmez olur uçan son kuşları. Ben bir topalim ki artık Çıkamam ki yokuşları,geçemem ki Uçurumları,göremem ki Ufukta doğan yıldızları Yara izimdir artık kelimelerim Doğan tek şeyse gölgelerim Yersiz de olsa özlerim seni Akşamlar sabaha karışırken,gülüşünü Haber eylesin kuşlar,çicekler Doğuyor mu ufkun bilmeliyim. Sessiz şarkılar doğar mı gözlerine Anlatmalısın bülbüllere Kaybolan gülüşlerimi sakla ki Gözlerim bulamasın bir daha. Çal kalbimin tınısını Duymasın kimse bir daha Ey anlatılmış bulutlar Uzaklaşın gözlerimden Islatın kurumuş pınarımı Susuz kalmasın bir daha. |