VUSLATSIZ GECEhece hece seni sayıklayıp akşam her ne eyledimse seni eyledim gezindiğim boş evin odalarında her köşede izini hayal ettim aşkın kendisi oldum bir an kendimse aşk oldu zaman zaman kelime kelime seni içip dururken susamayı özlediğimi hissetmişim sigaramın ateşiyle bütünleşip duman gibi havaya savruluvermişim bir an senle başbaşa kalıp bir acı hıçkırıkla irkilmişim sayfa sayfa aşk kustum da geceye satın aldığım bin bir ayna ile dans ettim Sabahın en ince uğultusuna kadar yandım ben duman olup, tavanda kapkara bir ise dönüşünceye kadar ürkütücü karanlık ve ay tutulması, hayalin gecede koskoca bir fener saçlarını yolduğun yeter diyecek kadar başının örtüsü ellerin mi olacak dikenleri o güzelim tenine nasıl batar kınalı ellerinde güllerin mi solacak evet, sen de ben de kam aldık dünyadan günü birlik açıp solan çiçeklerin bir günlük ömrü olan şeffaf kelebeklerin hayattan kâm aldıkları kadar... MUSTAFA KEMAL ŞEN |