Bu şiirimizin konusu da, başlığı da yine insan. Yine, “İNSAN!” diyerek başlıyoruz ve hep insanla uğraşıyoruz. Fakat; bu sefer, bilinenin dışında ve çok farklı bir boyuttan başlıyoruz.
Bu şiirimiz de, aynen insan (varlığ)ın ilk başladığı (yaratıldığı) METAFİZİK BOYUT’ta olduğu gibi... Metafizik tarafı ile insan!..

---ilâhi—

İ N S – Â N

ŞİİR NO: 47 ** 24-11-2008

İnsanları; adım, adım.. yükseltir.. zikir,
Sık tövbe edene, melekler de imrenir;
İnananlar, Müslüman; inanmayan, kâfir,
ALLAH, her zaman.. gönlümüzün ilk sahibi;
Gidenler’se; olur, O’na; Hac’da, misafir...

KUR’AN; O’ndan, öğüt alanların.. hatibi,
Defterimizi yazar, KİRÂMEN KÂTİBİ;
SEVGİ’dir; insanların, gönlünün fatihi,
RESÛLULLAH’dır; sevenlerinin, HABİB’i;
ZIT’ların, bir HALİTA’sıdır.. “NUR ile kir...”

İslâm; insanı, birbirine KARDEŞ eder,
O, dertlenmez; önce, kardeşini dert eder;
Hem ibadet, hem de; nefsine, CİHAD eder,
KUL’luk; tadını, lezzetini.. idrak eder;
İnananlar, çok zengindir; Şeytan’sa, fakir...

Bazan, yükselir ARŞ’a.. Âlemler’i görür,
Âlemler; bu gelen misafirle, öğünür;
Bazan, yere iner; halden.. hale, bürünür,
Et ve kemik giyer.. “ADEM” diye görünür;
Kulluğunu idrak eden, olmaz; hiç, hakîr...

Mürsel; kibir, gurur etme.. gel, “doğru yol’a!..”
Sakın, yolunu şaşırma ve verme, mola;
Şeytan ile nefis, bazan gezer.. kol-kola,
İlim, senin yitik malın!.. “Dikkatle, ara!”
AKL’ederek bakan, görür.. edinir, fikir...

14-11-2007 SAAT:01:30 KONAK-İZMİR.
Not: İns = insan, ân = lar, ins+ân = insanlar
Mürsel Münevveroğlu. ([email protected])