Kırlangıç Nağmeleri
günüm
geceye döndüğünde sesin düşer her yana bakışlarındaki mana saçlarındaki kara yayılır odama. onlar bulutlarla söyleşir yağmurla ağlaşırlar rüzgarla yol alırken uzun yolculuklarda göçebe havalarda gelip konarlar sanki sen gibi yüreğimin omzuna. ben bir kuşluk vakti doğmuşum sen baharın dallarında kırlangıç nağmeleriyle bıraktın kendini kollarıma kanatların mavi bir gök gibi düşüverdi kucağıma. sen hep orada kaldın bense hep seni yaşadım yaşadıkça şiir oldu sözlerim alıp seni dize dize kattım ömrüme. şimdi sonsuz bir gökyüzü senin uç kanatlarınca özgürce geçtiğin mevsimler uğradığın yollar aştığın tepelerden dolanıp geldiğinde konup dinlen sen daima benim şiir yüreğimde. 14.Ekim.2021/ Seher Ercan |