ALNIMIN AKI KALDIGönül dergâhımıza kimler girdi kim çıktı Hatır gönül bilenle dostluğum baki kaldı Edep bilen oturdu, bilmeyenler cılk çıktı Sümbül zade Vehbi’yle, hatırda Baki kaldı Öze indik biz öze kabuk bizde daradır Daramız her yerinden lime, lime yaradır Gönlümüz yangın yeri sebep sanma çıradır Herkese gökkuşağı bize de haki kaldı Kelam ehli bulunca diz kırarız biz ceme Mühür olur dilimiz, Türkçe ile her deme Muhabbet koyulaşıp, söz dönünce zem zeme Geriye hoş bir seda, elde bir saki kaldı Karaya ak diyerek yanlış yolda yürütüp Koyun olup güdülüp, birde kurda ürütüp Pırıl, pırıl Hançeri, pas tutturup, çürütüp Atınca bir kenara değersiz çakı kaldı Vefasız her kim ise bende yoktur ederi Anası bakireymiş müzmin bekâr pederi Boşa geçmiş ömrünün bilindik tek kederi Aklındaki tek haram şarapla rakı kaldı Eyvallah etmiyorum, ağa paşa takmam ben Ne yaptımsa hak için başa maşa kakmam ben Aklım var izanım var, önce lafa bakmam ben Yarence yaşam sürdüm alnımın akı kaldı Hançeri vurdum taşa, geriye çakı kaldı İsmail TIKIROĞLU 20 / EKİM /2021 |