Yaprak
Yavaş yavaş değişir yaprağın rengi
Kalmaz gücü tutunamaz dalına Bırakır kendini boşluğa uçuşurken sağa sola Rüzgârlarda savrulur yağmurlarda ıslanır Nereye gideceğini bilemez Her gün biraz daha kararır kurur Düşünmezler anlamazlar onu Bir bilseler yaşadıklarını Gölgesine sığınıp Altında soluklanmış insanlar Düşünmezler geçmişi Üstüne basıp geçerler Yaşam böyledir işte sorulmaz neden Yeşerenler kurur zamanla solar ten Farkımız yok birbirimizden Ha ağacın yaprağı ha ben… Münir ÜSKÜDAR |
Yürekten tebrik ediyorum.
Kaleminize sağlık.
Nice şiirlere.
Esen kalın.