Bu nemenem iştir, nasıl oyundur
Cenaze evinde, saz çalan gördüm
Baştan başa, bir kaç fasıl, soyundur
Arsızlanmış yüzde, söz çalan gördüm

Boş sözlü ağızlar, pek yalak durur
Laf nakliyesidir, çift kulak durur
Şuursuz beyinler, muallak durur
Yırtılmış edebe, yüz çalan gördüm

Zayi olmuş günler, ömür aşarken
Eyvahlar anlamsız, sözler şişerken
Daha yeni yeni, cemre düşerken
Havamızı kırıp, buz çalan gördüm

Halis görünerek, boynunu büküp
Yeşil dünyamızı, kökünden söküp
Garibin cebine, gözünü dikip
Ulu orta yerde, düz çalan gördüm

Bir zaman gülümüz, batmaz dikendi
Gözlerin zevkine, boyun bükendi
Fidanlar kocadı, lezzet tükendi
Tatlı balımıza, tuz çalan gördüm

Zor insanlık kol geziyor elemde
Küfür uçuşuyor garip kalemde
Meyveler şımarık, sanal alemde
Notalı elmada, muz çalan gördüm

Emeksiz nefisler, tekler yamaçta
Düzelmez huyumuz, saklı kırbaçta
Aras’ım inişte, hırsız revaçta
Asalak dolaşıp, tez çalan gördüm

İSHAK ARAS
ishakaras (mihman)
18 Ekim 2021

Dost kalemlerden

Düşünmek meşrebi asalet için
İyilik hayırdan bilmemek niçin
Haramdan helala hemende geçin
Garibin evinden kaz çalan gördüm..
Ahmet Kara

İnsanı insandan, haktan saymadın
Olanı biteni, asla duymadın
Havuduyla yedin, yine doymadın
Ördeği az bulup, kaz çalan gördüm...
Kardelen-1

Kın var ruhunda, insanlığa inat
Soyu lanetli nesilleri berbat.
Dostça hainlere inandık heyhat.
İlk baharımıza, güz çalan gördüm ...
Şamil Kafkas