Hüznün Kokusuzil çaldı hüznün eteği tefe vurdu rüzgar yola düzüldü gam yüklü damlalar karanlık ışığı özledikçe ay sızdı her zerreme dokundum tel tel saçımda kırılan yıldızlara aksi ayaklarıma dolanan gölge kalk ayağa yolculuk bir duraklık zaman her mevsim alaz alaz set örmüşken önüme acılar da dik basıyor düşlerin kambur sırtına hala duvarda çivisi çıkmış çerçeve el uzatsam tökezleyen melteme düşer, rengi solmuş masal yere teni sardı hüznün kokusu ıslak heceler doldu kadehe her yudum bir ben içtim kana kana niye dolduramıyor içimdeki boşluğu tuzu buzlaşan damla.... Fergül 07.02.2007 |