Çay ve Dudakların
Demlensin çay.
Buğu Buğu Üstünde tütsün huzur. Sen, Cümle güzelliğinle, Karşımda öylece dur. Çay içtiğin bardakla, Dudağında kalayım. Elinde çay kaşığı, Dudaklarınsa şeker; Çay kokulu ıslak dudaklarını, Şeker gibi sorayım. Seni çaydan da öte, Sinemdeki ateşte, Gül gibi damıtayım. Bu da yetmez diyorsan! Aşk azığıma katık, Avucumda sıcaklık, Damağımda burukluk, Yaşadığım mutluluk; Alıp Verdiğim Soluk, İçimde can Sayayım. Çayıma karıştırıp, Yudum Yudum Tadayım. Ankara,12.08.2008 İbrahim KİLİK |
bu şiiri okurken ve sana hediye ediyorum
AKSİN DÜŞTÜ ÇAYIMA
SEVDAN GİRDİ KANIMA
gerisi sizin artık
ilham dolu bir şiirdi
sevgimle