umutlar tek başınadır,sürekli güçlü olmak ve savaşmak zorunda
kader hep oyununu oynasada ,şu gerçekki savaşan iyilik hep galiptir sonunda
güçlü kalmak için mücadele gereklidir,hayatın çekilmez yokuşlarında
karanlık geleceği kimse istmez yarınında ;ama kaderle çile dosttur bu oyunda

Kaderimizi yenmek elimizde mi yoksa kaderin elinde oyuncak olmak için hazır mu bekleriz.

Bence kendi kaderimizi kendimiz yapıyoruz galiba umutsuzluklarımızda hemen yelkenleri indirip suya uzatıveriyoruz bileklerimizi çözülmesi imkansız prangalara ve sonra da "kaderim bu imiş" deyip onun çizdiği yola koyuluyoruz istmesizce de olsa.

Yolumuz ne kadar karanlık olursa olsun gördüğümüğz küçük bir ışık hüzmesine yılmadan vemücadele ederek yürümeliyiz yenik düşmemek için kadere. Şimdi sizin de dediğiniz gibi Dost yapmamalıyız aslında çile ile kaderi birbirine.

Çok özel bir çalışma ve özel bir şiirdi. Kutluyorum kaleminizi ve saygılar yüreğinize