Ünlü bir sanatçının bir kaç yıl önce, çok sevdiği annesini bir tv kanalında anlatmasından esinlendim, şimdi hak dünyaya göçen annesini bundan sonra nasıl anlatır artık bilemem, ama geçenlerde yine buna benzer şeyler anlattı ve şiiri ne kadar isabetli yazdığımı bir kez daha görmüştüm... işte dünya hali elbette hepimizin annesi var ve bir çoğu buradaki anneye benziyor..tüm anneler kutsaldır.. ’Annemi Arıyorum’ romanımda da bu kutsallığı anlatmıştım MSN adresimden bana ulaşarak adresini doğru veren herkese kitablarımdan yollayabilirim...
[email protected]

Bu Kadın Benim Annem..

Bir kadın sesi sokakta;
Akrep sokmuş sanki,
Gür sesiyle bar- bar, bağırıyor...
Sanarsın mahalle savaşı var,
Bu kadın benim annem.

Bir kaç koca eskitmiş,
Hepsinide bir bir delirtmiş,
Komşularına pes artık, dedirtmiş,
Bu Kadın benim annem.

Ne gelir elden o benim annem,
Mazisi karanlıkmış banane,
Yinede Annem,ona laf söyletmem,
Bu kadın benim annem.

Çenesi düşük, dır dır.. hiç susmaz,
Kızdığında taş üstünde taş koymaz,
Yanımıza alsak, durarmı? durmaz,
Bu kadın benim annem.

Çarşıda dolaşıyorum; ..
Baktım üst geçitte dilenci,
Üşüşmüşler başına ihtiyarı, genci,
Boyanmış siyaha, sanıyorlar zenci,
Bu kadın benim annem.

Anne yapma; Desem ağzında Ahı,
Tekrar evlendirsem kalmamış vahı,
Söz geçmez, gelse dünyanın şahı,
Bu kadın benim annem.

14/06/2007 Yaşar Türkmen