HABERİN OLMAZDostun sanma her yüzüne güleni, Sırtından vururda haberin olmaz. Her gün bin iltifat peşkeş çekerken, Bir pula satarda, haberin olmaz. Gülerek geçerken bütün günlerin, Seni ağlatırlar haberin olmaz. Yaptırırlar işini bin bir ricayla, Sonra yerden yere vururlar haberin olmaz. Sen onlara dost gözüyle bakarken, Sömürür benliğini haberin olmaz. Uzatıp ellerini dostum diyerken, Ellerin kırılır, haberin olmaz. Haa! .. birde düşersen çaresizliğe, Vururlar tekmeyi, haberin olmaz. Bin bir hüzünle yardım beklerken, Yolların kapanır, haberin olmaz. Hasta yatağında can çekişiyorken, Gülüşüp dururlar, haberin olmaz. Musalla taşında naşın beklerken , Tutmazlar tabutundan. Haberin olmaz. Yazma Yusuf artık, dertlere salma, Dertlerle yoğrulsan, haberin olmaz. Durmadan bir şeyler yazayım derken, Kalemin kırılır, haberin olmaz. ZALOĞLU |
Şiiriniz benim şiirimile tam bir tenakuz arzediyor. Yani taban tabana zıt.
Ben iyi bir dost buldum ve beni iyi yerle götürüyor, sizin dostlar ile başka yerlere.
Belki de her ikimizin şiiri de hayâlî idi.
Başarılar, efendim.