Adı Hasret konulmuş, ömrü yâdel sayarım
Paslı hançerle sevda yaralar durur beni
Özlemini çeksem de aşka bedel sayarım
Vuslatı elden ele tutar savurur beni

Yastığa başım koysam, yastık bile taş olur
Gözümü kırptığım an, kirpiğimde yaş olur
Dörtmevsimin içinde bana düşen kış olur
Zemheri gecelerde yakar kavurur beni

İsyan ettim feleğe, nedir benim günahım?
Bir of çektim derinden, ârştan duyulur ahım
Gönül oyunlarında, ne vezirim ne şahım
Delirmek bir şey değil, öldürür gurur beni

Dağ değil ki yarayım, bu canda can taşıyor
Beden kendi halinde ruhum onsuz yaşıyor
Yarım asır durmadan yar peşinde koşuyor
Kavuştuğum o anda zamansız vurur beni

Yıkıldı bütün dünyam, kendimi hiçe saldım
Saç sakal ağarınca bir deri kemik kaldım
Aklım zâyi olunca vefalı kalbe daldım
Sevgisiyle besleyip gönül’den korur beni

Kafkasi