Oysa ben güneşi doğurdum kendimi yakmak ićin
Sorma dostum
Ben yaşamın kıyısında donkisot olabildim Pervasızca dönen kanatların Uğultusunu sindirdim ruhuma... Derin bir yara aldım Vuruşma sonunda. Yatırdım kulak zarımı ameliyat masasına Yüreğim...! Hissetme kalanı çok acı çekeceksin... Donuk bir şehrin dıramasında Sarmaladım kendimi incir yaprağına Gözlerim alıkoyma beni nar çiçeğimden Kibriklerim yine inçineçek. Oysa dairelerin pençeresiz odalarında Gün ışığı aradım günler boyu... Şair aşık olur Şiir yazar zannederdim ben güneşi doğurdum Kendimi yakmak için... Ben kutsal bir hediyenin denizinde boğuldum Aşkı tatmak, ölümü unutmak için.. |
çok harika bir paylaşımdı dost
kutlar esenlikler dilerim...