"Kimsesizliğin" AcısıÖyle yorgunum ki, Bütün şehir sırtımda gibi, Dinlenmek istiyorum. İstiyorum da, Atamıyorum üstümdeki yükleri. Çekilsem bi köşeye, Sessizce, Kimsesizliğimi de alsam yanıma, Yanlızlığın sesini dinlesem. İçimin nasıl çürüdüğünü, Daha otuzumda kelimelerle anlatamıyorum. Bu yaşta; Bu sözleri değil, Aşk’ı, sevdayı yazmalıydı kalemim. En güzel çağımda, Kaybettim kendimi, Herşeye rağmen, İstedim ki; Karanlığıma ışık olup, Tutasın ellerimi, Aklım almadı... Elalem dedin de, Çektin ya üstümden ellerini, Olsun, yine de Biliyorum ben, Sendeki yerimi, Kederimle yorduysam seni, Affet beni... Cahilliğime ver hissettiklerimi, İnsan eti ağırmış bilemedim... Şiir: Kibar Yalçın Seslendiren : Abdulkerim Tiryaki YouTube kanalımda dinleyebilirsiniz |
Yüreğine emeğine sağlık
___________________________Selamlar