Seyrederim köy önünden öteyi
Salkım salkım Felahiye görünür
Ucun ucun yükseltirim çıtayı
Safrantı döşünde Küçük Toraman
İlini terk eden dermiş; “El-aman!”

Yaylasında biter kekik, yavşanı
Kesekli tarlada gezer tavşanı
Türkmen balasının yücedir şanı
Doğusunda Akdağ Büyük Toraman
Yurdunu terk eden dermiş; “El-aman!”

Barak Türkmen’idir bizde Karaşıh
Keldağı, Safrantı, gözde Karaşıh
Tükenmez sevdadır, özde Karaşıh
Tarlası tapanı düzlüğü harman
Yerini terk eden dermiş; “El-aman!”

İsabey ’in ilmek ilmek halısı
Öbek öbek biter dağda çalısı
Türk’ün mayasıdır kader yazgısı
Akarca, iğdelik yeli pek yaman
Sılayı terk eden dermiş; “El-aman!”

Yağmuru bir başka, seli bir başka
Küfül küfül eser, yeli bir başka
Kuruyük kilimi, çulu bir başka
Hüreli koymazdı dizlerde derman
Töreyi terk eden dermiş; “El-aman!”

Tarsus’tan gelerek kurmuş otağı
Darlı köyü Türkmeneli yatağı
Âlim yetiştirir suyu, toprağı
Evliya Tepesi kutsal bir mekân
Pirini terk eden dermiş; “El-aman!”

Kızılhöyük’ten de doğar dolunay
Kültürün elçisi, Kepiçliyi say
Eroğlu, Altan’ı, bir de Hakan Ay
Kayanın başında her şey toz duman
Tedbiri terk eden dermiş; “El-aman!”

Alabaş Oymağı Türkmen’in kurdu
Halep’tir, Rakka’dır atanın yurdu
Yuvaloğlu memleketin bozkurdu
1071, deli tayı Albustan
Dününü terk eden dermiş; “El-aman!”

Menteşe Türkmen’i hükmünü sürer
Dere bağlarından üzümün derer
Kovalar kurutup hasırın örer
Menteşe harmanı çec ile saman
Köyünü terk eden dermiş; “El-aman!”

Acırlı Oymağı Beşkız merhaba
Ozanlar içinde Berraki Baba
Rakka ’ya sürgünü katmaz hesaba
Dulkadir Beyleri dinlemez ferman
Yöreyi terk eden dermiş; “El-aman!”

Zilifter’de “Türk’ün töresi yaşar”
Ünlüdür üzümü heğlerden taşar
Boz bulanık akar, ırmağı coşar
Yutar gelinleri, vermezdi aman
Yârinden ayrılan dermiş; “El-aman!”

Doburcalı derler bağlar güzeli
Türkmen yurdu imiş Kışla ezeli
Dal vermez asması, dökmez gazeli
Alabalık şirânede bu zaman
Bağından ayrılan dermiş; “El-aman!”

Kadir ACI, 9 Eylül 2021, Kayseri.


SÖZLÜK

El-aman: Aman dileyen, aman isteyen, aman diyen…
Kesek: Tarladaki sertleşmiş iri toprak parçaları.
Kuruyük: Kuruhüyük köyünün halk şivesiyle söylenişi
Hüreli: Kuruhüyük’te bir mevki.
Tapan: Ekilen tohumun üstünü toprakla örtmede veya kesekleri kırmada kullanılan ilkel tarım aracı.
Darlı: Darılı köyünün halk şivesiyle söylenişi
Kova: Sulak yerlerde yetişen ince, uzun, değişik boyutlardaki yeşil ot. (Kurutularak, dövülür, lifleri hasır yapımında kullanılır).
Zilifter: Silahtar köyünün halk şivesiyle söylenişi
Şirane (şirehane): Pekmezlik üzümün ayakla ezildiği oyulmuş kaya parçası.