bre iki gözüm ilk ve son sözüm
sensiz kanarken bu yürek benliliğimin bahtı bağlı
gidişte de silindi alnımda ki yazın


yine hüsran çöktü bu öksüz gönlüme
nedir içimde yanan bu koca ateş
bir kez bile erdiremedin ki muradına
ki kapılmasın gönlüm
ruhumdan esen bu sensizlik fırtınasına
düştüm ben gönülce ateşinin harına
kızıl kıyamet feryatlarındayım
ve o aşkınla sararan son baharımdayım
tıkandı hevesim
bir türlü erişemedim çam sakızı vuslatına

al yazmalım
vah ki vah
dikiş tutmaz bir yaşantıya rast geldim
bu benim ömrümün son mevsimi bilirsin
yönüme ters mi düştü adımların
yoksa zor mu geldi görünmez nihanım
ruhum ismine münhasır heceler içiyor
ah bir anlasan ya beni
içim içimi çok derin biçiyor

beni anla ki
kopmasın göğsümde ki hasret fırtınan
ilişsin yüreğime sevgi dolu bir canan

vah ki vah kınalı kuzum
bak bitme bilmiyor sensizlikte ki sızım
vah içimin içinde ki özlem vah
hani ya var mıdır
senin verdiğin elemi yaza bilecek bir kalem
ruhumdaki özlemle ben yalnız kaldım
beni benden çaldı gönlümün hevesi
ben nalsız bir at gibi öylece rahvan kaldım

bu garibin yüreğinde yoktur bir mücella
gözlerimse yollarda pür telaşta
arkandan çöküşte de kaldı bin bir nida
Her akşamım bedenimde oluyor bir veda

Al yazmalım
Kitabımın hakkına ben seni çok sevdim
Kara sevda mıydı
Yoksa bir kasırga mıydı
bu elem ve keder sancılı bir mevta mıydı


eyvah ki eyvah
kararışta da gitti tümden umutlarım
karanlık bir gök yüzü oldu kasvetlerim

bende ki tek hatıran o nankör kösteklerin…


AZAP...(Kadri Atmaca) 13.09.2021