savaşın ahenginde unutulmuş düşlerde
ideolojik propagandaların artığı bir hayat sürenlerin sokaklarına düşen karanlıkta

yoksulluğa kilitlenmiş koca bir şehir
güneş sönerken usulca yanan
sokak lambalarının gölgesinde

her köşe başını tutmuş emperyalist zihniyet
deniz kıyısında intihara meyilli silüetlerin
valsında yiten hayatlar

işte böylesine bir şehirde sensizliğin sessizliğine büründü yüreğim

özledim hazan gibi darmadağın
eylül koğuşlarında duvarlara çizilen gökyüzü gibi özledim seni

bir tutam kanla tükürlen kırık dişler
gibiydi
avuçların göğe doğru haykırışlarım

ve döngüsünü yitirmiş güz çiçekleri
ertesinde avluya dikilen darağaçları eylüllere tutunan hazan manzarası

mazinin bir gün ertesindeyim şimdi
fidanları solduran o hazana
inat yeniden yeşerirken yüreğimin şenliğinde bir sen,,

gel kirpiğinin uçlarında esen özgürlük rüzgarlarına tutunalım
yıldızlar düşerken tam bağımsız olalım
mehtabın loş şavkında

gözlerinin şavkında yansın yüreğim ebediyen sancak gibi

sen gel ki
gürleyen kan ırmakları kurusun
sevdaya bulansın sana susamış ellerim

güz gecesinin kuytusunda demlerken çay tütünün buharında girdap olan zihnim ağlarken
sen o meşhur türkülerini söyle de dağılsın eski günlerden kalma efkarım

ve sen gel ki mavi gözlü kadın

belki unuturum kitaplarda ismi yazılmayan eylül hikayelerini...