DEDİLER
Dünya bahçesinde gonca gül idim.
Dikenin var diye sitem ettiler. Ağaç oldum, meyve verdim özümden. Çekip çekip dallarımı kırdılar. Sıcaklarda gelip gölgemde durdu. Çok güzel burası deyip uyudu. Uyanınca önce gövdeme vurdu. İyi yanar diye gelip kestiler. Sabahın köründe kırlara çıkıp. En güzel çiçeğin özünü bulup. Bal yaptım çiçekten çiceğe koşup. Elde tütsü gelip talan ettiler. Bülbül oldum, aşık oldum güzele, Konmak ister iken güzel güllere. Çok söyledim diye düştüm dillere. Alıp beni kafeslere koydular. Kalbime sus dedim, dilim susmuyor. İki günüm geçti son gün geçmiyor. Şu insanda kavga döğüş bitmiyor. İnsanın insana zülmü dediler. |
Yüreğine kalemine sağlık