KİMSESİZLER
Her yürek şaha kalkar görünce cevahiri
Töre denen gerçekte tüm hayaller zahiri Yeter ki dokunsunlar yüreğin bam teline Her aşkın öyküsü var, her öykünün şiiri Tüm ürkek yürekleri sarsa aşkın kokusu Sevdayı kabullenmez toplumun taş dokusu Islanmaya razıdır çıktığı aşk yolunda Yağmur dinmiştir lakin dinmemiştir korkusu Herkesin kimsesi var, onun kimsesizliği Yanmış bedene kurşun, kardeşin densizliği Çaresiz baş eğilmiş, kadere razı; belli Aşkı içinde saklar yüreğin sessizliği Coşari gonca güller açmadan soldu gitti; Ağlamaktan gözleri kan ile doldu gitti; Alın yazgısı değil çektiği onca çile Çıktığı yol ölüme varılan yoldu, gitti! 28.06.2021/Samsun İbrahim COŞAR |