Aynanın karşısına geçtiğimde konuyu
Ben benden açıyorum, sen senden sanıyorsun
Yoluna rehber etme, aklındaki kanıyı
Ben benden kaçıyorum, sen senden sanıyorsun

Aklıma hükmeden o, sen düşün gerisini
Dileyene bıraktım, cennetin hurisini
Ekâbir kuşlarına, dardağan darısını
Ben benden saçıyorum, sen senden sanıyorsun

Sürmesem de dert değil, yalan dünya devranı
Aratmaz gönül sofram, kırk abdal doyuranı
Gamzeli gülüşlere, hüzün veren hüsranı
Ben benden biçiyorum, sen senden sanıyorsun

Canıma can katmayan, hayallerin ardından
Yelkovana sarılıp, met-cezirler yurdundan
Hicrete sığınarak, vurgunların derdinden
Ben benden göçüyorum, sen senden sanıyorsun

Her adımın bedene, bilerek tesirini
Sevenler görmez derler sevilen kusurunu
Lokman’ın bahsettiği, mutluluk iksirini
Ben benden içiyorum, sen senden sanıyorsun

Aldığım her nefeste, hissederek göreni
Ötelerden öteye, çevirerek dümeni
Girdabından çıkmadan, canıma can vereni
Ben benden seçiyorum, sen senden sanıyorsun

Gizli sanılan her şey, aslında aşikâre
Menzile ulaştırır, okunursa emare
Varlığımla birlikte, hüküm sürülen yere
Ben benden uçuyorum, sen senden sanıyorsun

Hakkını vermek varken, acele etmek niye
Bilmeyenlere sözüm, vuslat uzun hikâye
Delibal hatırına, düşler yaşasın diye
Ben benden geçiyorum, sen senden sanıyorsun

DELİBAL – Celil ÇINKIR